روشهای یادگیری زبان در نوجوانان
چند ساله بودید که متوجه شدید افراد به روش های مختلف یاد می گیرند؟
بگذارید داستان یادگیری خودم رو براتون بازگو کنم:
کلاس پنجم بودم، هنوز غرغرهای مامانم رو به یاد دارم که می گفت:
بلند بخون، مگه روزنامه هست؟
پاشو راه برو وگرنه خوابت می بره!
به نظر می اومد که روش های درس خوندن من و مامانم خیلی با هم فرق داشت.
مامانم البته هنوزم از اون روزا به عنوان حس استقلال طلبی و حرف گوش نکردن من یاد می کنه، ولی چیزی که من یادم هست اینه: شاید روش من متفاوت بود!!!
وقتی توی 12 سالگی کلاس زبان رو شروع کردم، کم کم چشمام بازتر شد و نسبت به مسئله یادگیری با وجود این زبان جدید آگاه تر از قبل شدم.
تیچر اولم از ما می خواست جمله ها رو حفظ کنیم، بعد می خواست با کلمه های جدید اون درس، یه دیالوگ بنویسیم. اون هم هر جلسه!
تیچر دوم از ما می خواست جمله های بخش شنیداری رو تکرار کنیم. بعضی وقتا اونا رو روی تخته می نوشت و یه چیزی شبیه نوار قلب بالاش می کشید.
تیچر بعدی از ما می خواست بعد از پیدا کردن کلمه مورد نظرمون توی دیکشنری فارسی به انگلیسی اونا رو دوباره از دیکشنری انگلیسی به انگلیسی چک کنیم و با خوندن مثال ها مطمئن بشیم که کلمه ی درست رو انتخاب کردیم.
چند سطح بالاتر تیچر می خواست بخش شنیداری رو روی کاغذ پیاده کنیم… خلاصه داستان بگیم.
یکم بالاتر از ما خواستن اسم و فعل و صفت بودن کلمه رو چک کنیم و تمام حالت های مختلفش رو حفظ کنیم.
بالاترها ازما می خواستن همه کلمه های بی ربط رو توی یه داستان به هم ربط بدیم. خیلی چالش برانگیز بود ولی چون اسم و صفت و قیدها رو قبلش بلد بودیم به نوشتن کمک می کرد.
… اینجوری بود که من کم کم انگلیسی رو یاد گرفتم.
بذار ببینم: من اصلا می دونستم چه کار می کنم؟
راستش نه! فقط به تیچر گوش می کردم و تکالیفم رو خوب انجام می دادم.
وقتی کلاس هام تموم شد و مدرک CAE رو گرفتم از طرف آموزشگاه ازم پرسیدن: می خواین کلاس TTC بگذرونید؟
من: ؟!!!! آخه من …
بعد فکر کردم تا کنکور دو سال وقت دارم. این کلاس رو گذروندن بهتر از اینه که زبان یادم بره!
می دونید بعدش چی شد؟ کلاس رو گذروندم و تیچر شدم. در زمان گذروندن کلاس تازه متوجه شدم تمام کارهایی که توی کلاس انجام می دادیم چه قدر هدفمند بوده!
تازه فهمیدم تدریس اصولی چه دنیایی داره!
تازه فهمیدم یه شاگرد که به آموزشگاهی برای یادگیری زبان مراجعه می کنه باید چه روندی رو برای تبدیل شدن به زبان آموز مستقل طی کنه.
خب این همه خاطره رو برای چی گفتم اصلا؟!
- برای اینکه بدونیم یادگیری یک زبان در سطح نوجوان احتیاج به حداقل 3 سال زمان و تلاش مداوم داره.
- برای اینکه بدونیم چرا باید هماهنگ با روش های استاد پیش بریم.
- برای اینکه بدونیم تا خوب خوش نکنیم و نخونیم، خوب نمی تونیم حرف بزنیم و بنویسیم.
- برای اینکه بدونیم افراد به روش های مختلف یاد می گیرن.
پس تا همه ی راه ها رو امتحان نکردیم نمی تونیم نا امید بشیم. (هر چی باشه ما آدمها منحصر به فردیم. ربات نیستیم. من می تونم روش خودم رو پیشنهاد بدم ولی شما تا امتحانش نکرید نمی تونید قبول یا رد کنید.)
خب پس بذارید کلیات یادگیری زبان رو با هم دوره کنیم:
- بشنوید:
- ساختار ها و تلفظ صحیح با شنیدن در ذهن شما جا می افتن.
- تقلید کنید:
- تکرار کنید. صداتون رو ضبط کنید. مقایسه کنید و خودتون رو تصحیح کنید.
- بخونید:
- کتاب داستان، متن کوتاه و هرچی دم دستتون هست به انگلیسی بخونید حتی پشت شامپو و روی بیسکوییت.
- انعکاس بدید:
- هر چی یادگرفتید رو توی صحبت یا نوشتار استفاده کنید.
- آماده سازی فراموش نشه:
- برای موقعیت های مختلف خودتون رو آماده کنید؛ چه جوری غذا سفارش بدم، توی فرودگاه چی بگم …
- صحبت کنید:
- با هم کلاسی ها در داخل کلاس، با دوستای جدید توی فضای مجازی، با خارجی ها موقع بازی آنلاین.. هیچ موقعیتی رو از دست ندید.
- تمرین کنید:
- همه ی مهارت ها رو با هم جلو ببرید. فیلم ببینید. کتاب بخونید. پادکست گوش کنید. با دوستای کلاس زبانتون انگلیسی چت کنید. تا جایی که امکان داره خودتون رو در معرض انگلیسی قرار بدید.
یه سوال: تا حالا کدوم یکی از کارها رو انجام دادید؟ کدوم روی شما جواب داده؟
توصیه های امروز:
یادگیری یه زبان مثل زندگی، یه مسیر زیباست (با کمی چالش بعضی وقتا). نترسید.
از سطح Pre-Intermediate به بعد وقتش هست روش خاص خودتون رو پیدا کنید تا موفق تر باشید.
نویسنده: شقایق جوادی
مدیر دپارتمان آموزش زبان کودک و نوجوان
علی سیفی میگوید:
امیر میگوید:
اشکان مقدم میگوید: