امنیت شبکه چیست؟

امنیت شبکه شاخه‌ای از امنیت سایبری است که تمرکز آن بر محافظت از شبکه‌ها و سیستم‌های رایانه‌ای در برابر تهدیدات و حملات سایبری داخلی و خارجی است.

امنیت شبکه چیست آموزش امنیت در رشت آموزش هک در رشت کلاس هک در رشت گلسار

اهداف اصلی امنیت شبکه:

جلوگیری از دسترسی غیرمجاز به منابع شبکه.
شناسایی و متوقف کردن حملات سایبری و نقض‌های امنیتی در حال وقوع.
اطمینان از دسترسی امن کاربران مجاز به منابع مورد نیازشان در زمان مناسب.

با گسترش و پیچیده‌تر شدن شبکه‌ها، خطر حملات سایبری نیز افزایش می‌یابد. به‌عنوان مثال، طبق گزارش «هزینه نقض داده‌ها در سال ۲۰۲۴» از IBM، ۸۰٪ از نقض‌های داده‌ها مربوط به اطلاعات ذخیره‌شده در فضای ابری بوده‌اند. میانگین جهانی هزینه‌ی هر نقض داده حدود ۴.۸۸ میلیون دلار است، در حالی که این رقم در ایالات متحده تقریباً دو برابر، یعنی ۹.۳۶ میلیون دلار می‌باشد.

امنیت شبکه با حفظ یکپارچگی زیرساخت‌ها، منابع و ترافیک شبکه، از این حملات جلوگیری کرده و تأثیرات مالی و عملیاتی آن‌ها را کاهش می‌دهد.

انواع فناوری‌های امنیت شبکه

امنیت شبکه در دو سطح عمل می‌کند: در مرز شبکه و در داخل شبکه.

در مرز شبکه: کنترل‌های امنیتی تلاش می‌کنند تا تهدیدات سایبری را از ورود به شبکه بازدارند.
در داخل شبکه: حتی اگر مهاجمان وارد شوند، با کنترل‌های داخلی مواجه می‌شوند که دسترسی آن‌ها را محدود می‌کند. این رویکرد به نام “دفاع در عمق” شناخته می‌شود.

ابزارهای کلیدی در امنیت شبکه:

دیوار آتش (Firewall): نرم‌افزار یا سخت‌افزاری که ترافیک مشکوک را مسدود کرده و ترافیک مجاز را عبور می‌دهد. دیوارهای آتش پیشرفته از هوش مصنوعی و یادگیری ماشین برای شناسایی تهدیدات استفاده می‌کنند.
کنترل دسترسی به شبکه (NAC): مانند نگهبانان ورودی عمل می‌کنند، کاربران را احراز هویت کرده و دسترسی آن‌ها را بر اساس نقش‌شان تعیین می‌کنند. برخی NACها می‌توانند دستگاه‌های ناامن را شناسایی و از ورود آن‌ها جلوگیری کنند.
سیستم‌های شناسایی و پیشگیری از نفوذ (IDPS): ترافیک ورودی را برای تهدیدات بررسی کرده و در صورت شناسایی، به‌طور خودکار واکنش نشان می‌دهند، مانند مسدود کردن ترافیک یا بازنشانی اتصال.
شبکه‌های خصوصی مجازی (VPN): با رمزگذاری داده‌ها و مخفی کردن آدرس IP و موقعیت مکانی کاربر، هویت او را محافظت می‌کنند. VPNها به کارکنان راه دور امکان دسترسی امن به شبکه‌های سازمانی را می‌دهند.
امنیت برنامه‌ها: اقدامات امنیتی برای محافظت از برنامه‌ها و رابط‌های برنامه‌نویسی (APIs) در برابر حملات. ابزارهایی مانند دیوارهای آتش برنامه‌های وب و تست‌های امنیتی استاتیک و دینامیک در این حوزه استفاده می‌شوند.
امنیت ایمیل: ابزارهایی برای مقابله با حملات فیشینگ و محافظت از حساب‌های ایمیل کاربران. این ابزارها شامل فیلترهای اسپم، رمزگذاری پیام‌ها و محیط‌های ایزوله برای بررسی پیوست‌ها هستند.

رویکرد «اعتماد صفر» در امنیت شبکه

در گذشته، شبکه‌ها متمرکز بودند و منابع اصلی در محل قرار داشتند. امنیت شبکه بر جلوگیری از نفوذ به مرز شبکه تمرکز داشت. اما با تحول دیجیتال و استفاده از فضای ابری، شبکه‌ها پراکنده شده‌اند.

در رویکرد «اعتماد صفر»، هیچ کاربری به‌صورت پیش‌فرض مورد اعتماد نیست. هر بار که کاربری سعی در دسترسی به منبعی دارد، باید احراز هویت و مجوز دریافت کند، حتی اگر قبلاً وارد شبکه شده باشد. این رویکرد از دسترسی حداقلی و اعتبارسنجی مداوم برای اطمینان از امنیت استفاده می‌کند.

راه‌حل‌های امنیت شبکه برای سازمان‌ها

مدیریت چندین ابزار امنیتی می‌تواند پیچیده باشد. پلتفرم‌های امنیت شبکه سازمانی با یکپارچه‌سازی ابزارهای مختلف، مدیریت امنیت را ساده‌تر می‌کنند. این پلتفرم‌ها شامل:

مدیریت اطلاعات و رویدادهای امنیتی (SIEM): جمع‌آوری و تحلیل اطلاعات امنیتی برای شناسایی ناهنجاری‌ها.
هماهنگی، خودکارسازی و پاسخ‌دهی امنیتی (SOAR): تحلیل داده‌های امنیتی و اجرای پاسخ‌های خودکار به تهدیدات.
شناسایی و پاسخ‌دهی به تهدیدات شبکه (NDR): استفاده از هوش مصنوعی برای نظارت بر ترافیک شبکه و شناسایی فعالیت‌های مشکوک.
پاسخ‌دهی و شناسایی گسترده (XDR): یکپارچه‌سازی ابزارهای امنیتی مختلف برای پیشگیری، شناسایی، بررسی و پاسخ به تهدیدات در تمام لایه‌های امنیتی.