در طول تاریخ آموزش زبان دوم، جایگاه گرامر موضوع بحث و جدل بوده است. به گفته ریچاردز (2002)، این موضوع حتی جزئ بحث برانگیزترین موضوعات بوده است. در واقع، این بحث باعث انشعاب ریشه ای در نگرش ها شده است، یعنی کسانی که طرفدار آموزش دستور زبان هستند و ادعا می کنند که گرامر باید در آموزش زبان نقش محوری داشته باشد و گرامر به عنوان مهره بسیار می باشد.  درواقع ، گرامر پیچ و مهره های یک زبان است. بنابراین،  این سنگ اساسی گرامر  برای دستیابی به تسلط بر یک زبان بی نهایت ضروری است. بنابراین، دانش و وضوح در درک گرامر انگلیسی برای هر معلم زبان انگلیسی الزامی است. درست مانند پیچ ​​و مهره ها برای کارکرد نرم موتور، دانش صحیح دستور زبان انگلیسی نیز ضروری است، با این حال، دسته دیگری از افراد معتقدند گرامر به هیچ وجه نباید آموزش داده شود و این برای زبان آموزان بسیار بازدارنده است. اولی در روش ترجمه گرامر و یادگیری کد شناختی منعکس شده است و دومی در رویکرد طبیعی و نسخه عمیق یا قوی آموزش زبان ارتباطی به کار می رود. با این حال، روش های دیگر در جایی در این بین قرار می گیرند.

طرفداران آموزش دستور زبان، همانطور که توسط Thornburry (2001) توضیح داده شد، معتقدند که دانش دستور زبان اساساً ابزاری برای خلاقیت بی پایان در زبان شناسی در اختیار زبان آموز قرار می دهد. در واقع گرامر به عنوان توصیفی از قواعد در زبان شناخته می شود، آگاهی از این قوانین و مقررات می تواند نقش ماشینی برای تولید تعداد زیادی جملات اصلی داشته باشد. علاوه بر بحث ماشین جمله سازی، دانش دستور زبان نیز از ارزش بالایی برخوردار است، زیرا ممکن است به عنوان یک “سازمان دهنده پیشرفته” عمل کند. در حقیقت، سازمان‌دهنده پیشرفته نقشی حیاتی در فرآیند اکتساب بازی می‌کند، زیرا یادگیرندگان با دانش دستور زبان آگاهانه ورودی‌هایی را که در معرض آنها قرار می‌گیرد، سازماندهی کرده و متوجه می‌شوند. با این وجود، این اتفاق برای زبان آموزانی که دانش گرامر ندارند، نمی افتد. به همین دلیل، آنها تأیید می‌کنند که توجه پیش‌نیاز اکتساب است، زیرا می‌تواند باعث بهتر ماندن ورودی در معرض و تسریع روند اکتساب شود. اعتقاد بر این است که یک معلم انگلیسی تنها در صورتی می تواند به زبان آموزان انگیزه دهد و اعتماد به نفس را در کلاس درس ایجاد کند که بر دستور زبان انگلیسی تسلط داشته باشد. او قادر خواهد بود که آن را در انواع مختلف زمان‌ها بدون تغییر معنای آن بازسازی و اعمال کند.

در پایان ، همچنین این نکته حائز اهمیت است که معلم زبان انگلیسی چه یک فردی بومی باشد و چه غیر بومی، باید دانش عمیق و صحیحی از گرامر انگلیسی داشته باشد زیرا یک فرد بومی زبان انگلیسی را روان صحبت می کند اما او ممکن است نداند زبان چگونه کار می کند.   از طرف دیگر ، این غیر قابل انکار است که معلم ممکن است به طور ناخودآگاه از قواعد دستوری زبان دیگر خود استفاده کند که ممکن است غیر دستوری باشد.